สวัสดีค่ะ วันนี้แยมอยากจะมาเล่าเรื่องราวของแยมสมัยที่แยมไปเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ซึ่งตอนเรียนนะคะ การใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศก็ค่อนข้างใช้เงินเยอะพอสมควร ตัวของแยมเองก็ไม่ค่อยอยากจะพึ่งพ่อแม่มาดเท่าไหร่นัก เพราะแยมรู้ว่าค่าเงินของประเทศไทย กลับค่าเล่นของต่างประเทศมันต่างกันมาก ในจัค่าของชีพของต่างประเทศที่ค่อนข้างแพงกว่าประเทศไทยพอสมควร แยมจึงคิดหาวิธีเพื่อที่จะช่วยครอบครัวประหยัดมากยิ่งขึ้น แยมตัดสินใจไปทำงานเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ และก็หลังเลิกเรียนทุกวันค่ะ ถ้าถามว่าแยมเหนื่อยไหมเอาความจริงแล้วมันก็เหนื่อยนะคะ เพราะความจริงเด็กนักเรียนควรจะพักผ่อนให้เต็มที่ เพื่อทำให้สมองพร้อมกับความรู้ที่จะเข้ามา แต่ในเมื่อเลือกเดินในเส้นทางนี้แล้วแยมก็ต้องยอมที่จะเสียสละบางอย่างเพื่อให้ความฝันของแยมและครอบครัวประสบความสำเร็จค่ะ
แต่ก็ไม่ได้มีเพียงแค่แยมคนเดียวนะคะที่ทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียน เพราะว่าเด็กฝรั่งหลายหลายคนก็มักจะได้รับการสั่งสอนให้รู้จักช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อยน้อย มันก็เลยทำให้แยมไม่ได้รู้สึกแปลกแล้วรู้สึกน้อยใจที่แยมต้องออกมาหางานทำในช่วงเวลาว่างของเรา แต่แยมกลับดีใจด้วยซ้ำที่เราจะได้เรียนรู้ภาษาเพิ่มเติม และการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนได้มากยิ่งขึ้น แถมเราก็ยังรู้วิธีเอาตัวรอดจากการใช้ชีวิตในต่างประเทศ แยมเชื่อเลยค่ะว่าถ้าแยมไปอยู่ที่ไหนแยมก็สามารถเอาชีวิตรอดได้อย่างแน่นอน อย่างตอนนี้ที่แยมได้กลับมาอยู่ไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ว่างานจะหนักแค่ไหนมันก็คงไม่หนักกว่าการเป็นพนักงานตามร้านสะดวกซื้อของต่างประเทศ ไหนจะหน้าที่ล้างจาน หน้าที่เสิร์ฟอาหาร หรือว่าปัดกวาดเช็ดถูแยมก็ทำมาหมดแล้ว พอกลับมาอยู่ไทยมันเลยช่วยทำให้การใช้ชีวิตทุกอย่างคงแยมดูเรียบได้มากยิ่งขึ้น
แต่อีกหนึ่งประสบการณ์ที่แยมยังจำไม่เคยลืมนั่นก็คือแยมเคยโดนคนขับรถตู้หรอกขึ้นรถไปและบอกว่าจะพาไปส่งยันที่ทำงานฟรี เรื่องนี้แยมไม่ได้อยากจะให้ทุกคนเรียนแบบนะคะ แต่ว่าแยมแค่อยากจะมาแชร์เรื่องที่แยมเคยผ่านมา และอยากจะเตือนใจคนอื่นที่อาจจะเจอเหตุการณ์เหมือนแยม และจะได้ระมัดระวังตัวเอาไว้ ซึ่งเหตุการณ์มันเกิดจากความคิดน้อยของตัวแยมเอง ในวันเกิดเหตุตอนนั้นแยมตื่นสายมาก และก็จะไปทำงานไม่ทัน และตอนนั้นแยมก็คิดว่าเงินทุกบาททุกสตางค์มีค่ามาก แยมจึงตัดสินใจขึ้นรถตู้คันนั้นไป เพราะว่าลำพังรถโดยสารประจำทางก็คงพาแยมไปทำงานไม่ทันแน่ๆ
แต่พอหลังจากที่ขึ้นรถตู้คันนั้นไปแล้ว หนุ่มคนแปลกหน้าที่เป็นคนชวนแยมขึ้นรถไปก็ได้ชวนแยมคุยตลอดทางเลยค่ะ แต่ระหว่างที่กำลังคุยกันอยู่มือไม้ของเขาก็อยู่ไม่นิ่ง บางทีเขาก็เอามือมาลูบขาของแยม บางทีก็จะจับนมของแยมบ้าง และเมื่อผ่านไปครึ่งทางเขาก็พูดกับแยมตรงๆ เลยว่า ที่ให้ขึ้นรถมาซ่อมจะต้องยอมโดนเขาเย็ดหีถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะไร่แยมลงจากรถตรงกลางทางซึ่งตอนนั้นแยมก็ไม่มีทางเลือก แต่โชคดีว่าช่วงนั้นกำลังรณรงค์เรื่องการพกถุงยางและแยมก็ได้ถุงยางที่แจกฟรีมาแยมก็เลยยอมให้หนุ่มคนแปลกหน้าเย็ดหีของแยม แต่แยมเองก็มีเงื่อนไขว่าถ้าจะเย็ดแยมก็ต้องใส่ถุงยางเท่านั้น และด้วยความเงี่ยนของผู้ชายก็แน่นอนอยู่แล้วว่าชายคนนั้นก็ยอมใส่ถุงยางเพื่อที่จะได้เย็ดหีของแยม ตอนนั้นรถก็ขับอยู่เรื่อยเรื่อยนะคะ แต่หลังรถแยมกับชายคนนั้นก็เย็ดกันตลอดทางเลยค่ะ และโชคดีที่ว่าผู้ชายคนนั้นน้ำแตกไปกว่าที่แยมคิดเอาไว้ เลยทำให้แยมมีเวลาแต่งเนื้อแต่งตัวก่อนที่จะลงไปทำงานต่อ แยมอยากจะเตือนคนที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ แยมอยากจะบอกว่าทุกคนอย่าเอาตัวเข้าไปแลกเลยดีกว่าค่ะ เรายอมโดนหักเงินเพียงไม่กี่บาท ดีกว่าเอาตัวเข้าไปแลก แต่ที่แยมยอมในวันนั้นก็เป็นเพราะว่าแยมมีถุงยางติดตัวและความเป็นเด็กของแยมด้วยแยมก็เลยยอมโดนเย็ดในวันนั้นค่ะ